Aikido is Japans jongste traditionele krijgskunst, ontwikkeld door O’Sensei Morihei Ueshiba (1883- 1969). Morihei Ueshiba leefde in een tijd waarin Japan grote veranderingen onderging (de overgang van een feodale maatschappij beheerst door de samoerai naar een moderne samenleving). Ueshiba wilde een krijgskunst ontwikkelen die de traditionele budo respecteerde en die de spirituele waarde van budo in de moderne samenleving, herbergt.
Hoewel de verschillende effecten apart kunnen worden beschreven, is het niet zo dat deze achtereenvolgens worden aangeleerd. Het is de bedoeling dat de verschillende aspecten zich gelijktijdig ontwikkelen. De technieken die gebruikt worden in Aikido zijn in oorsprong bedoeld voor de samoerai op het Japanse slagveld. Dit betekent dat de technieken veel schade kunnen aanrichten aan de tegenstander en het is daarom dat ze gedisciplineerd en geconcentreerd moeten worden beoefend. Dit en het gegeven dat ‘willen winnen’ zelfingenomenheid versterkt, heeft ervoor gezorgd dat O’Sensei er geen (competitie)sport van gemaakt heeft. Zouden er wedstrijden zijn, dan zouden de oorspronkelijke technieken plaats moeten maken voor veiligere technieken en het egoïsme van de beoefenaar zou worden versterkt. Hiermee zouden de goede bedoelingen van de grondlegger teniet worden gedaan.